၀င္သက္ထြက္သက္မ်ား … အျမဲ ငါၾကည့္ေနတယ္ … ရန္ကုန္

ညြန္႔ေထြး ေအာက္တိုဘာ ၆၊ ၂၀၀၈

ရန္ကုန္ရဲ႔ မြန္းၾကပ္မႈေတြ၊ ျပည္သူေတြရဲ႔ ေန႔တဓူ၀ ဒုကၡေတြကို သတင္းပို႔ရတာ၊ သတင္းေရးရတာကို ျငီးေငြ႔လွျပီလို႔ သတင္းသမားတေယာက္က ေျပာပါတယ္။ ျပည္သူေတြ ေပ်ာ္တာကုိ ကေလးသူငယ္ေတြ ျပဳံးေပ်ာ္တာ သတင္းေရးခ်င္လွျပီလို႔ သူက ဆက္ေျပာပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။
“က်ေနာ္တုိ႔မွာက ဆင္းရဲမြန္းၾကပ္တဲ့ သတင္း၊ မတရားမႈေတြ၊ အဓမၼမႈေတြကို ေဖာ္ထုတ္တဲ့သတင္းေတြကို ကိုယ့္ဖာသာ အရင္ျမဳိခ်ရတယ္၊ ကိုယ္က အဆင္ေျပေလာက္မယ္ထင္တဲ့ သတင္းကို ေရးျပီး တင္လိုက္ေပမယ့္ အဆင့္ဆင့္ ျဖတ္ရတယ္ မဟုတ္လား။ အခန္႔မသင့္ရင္ ကိုယ့္အေပၚက အၾကီးတန္း သတင္းေထာက္က သတင္းကို ျမိဳခ်လိုက္တယ္။ လြတ္သြားခဲ့လို႔ ဆက္သြားရင္ အယ္ဒီတာက ျမိဳခ်လိုက္တယ္။ ျပီးမွ စာေပစိစစ္ေရးကို ေရာက္တယ္။ ျမဳိခ်ခံလိုက္ရတဲ့သတင္းေတြ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ေတာင္ စိစစ္ေရးက ပယ္ခ်လိုက္ရင္ စာဖတ္သူေတြဆီ ေရာက္တဲ့ သတင္းက ဘယ္လိုသတင္းမ်ဳိးေလလဲ …” သတင္းသမားတေယာက္က ေျပာလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

နံနက္ခင္း အရုံဦးစမွာ ေစ်းသည္ေတြ၊ အလုပ္သမားေတြနဲ႔ ငိုက္ျမည္းေနတဲ့ ဘတ္စကားေတြေပၚမွာလည္း သတင္းေထာက္ေတြ သတင္းမပို႔လိုက္ရဘဲ ျမိဳခ်လိုက္ရတဲ့ သတင္းေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ ဒါကို က်ေနာ္တို႔ သတင္းပို႔ေပးခ်င္ပါတယ္။


မနက္ခင္းမွာ ေစ်းသည္ေတြက ေရဒီယိုကေလးေတြနဲ႔ သတင္းေလးဖမ္း၊ နားေထာင္၊ နီးစပ္ရာကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေ၀ဖန္ျပီး ခရီးသြားခ်ိန္ေတြမွာ အပူအပင္ေတြကို ေခတၱခဏ ေမ့ျပီး ေနထိုင္ခ်င္ၾကေပမယ့္ အခုေတာ့ သူတို႔ေတြရဲ႔ မနက္ခင္းမ်ားလည္း အကန္႔အသတ္ေတြ ရွိသြားျပီ ျဖစ္ပါတယ္။


“တေန႔က ဘတ္စကားတစီးမွာ ကုန္ေစ်းႏႈန္းအေၾကာင္း ေျပာျပီး ေ၀ဖန္လို႔ဆိုျပီး အဲဒီ ေစ်းသည္ကို ရဲစခန္းေခၚသြားတယ္ တဲ့ဗ်။ အဲဒီ သတင္းက ဒီမနက္မွာ က်ေနာ္တို႔ ေစ်းကားေတြမွာ ေတာမီးေလာင္သလုိ ျပန္႔သြားတာ …”


သတင္းေထာက္ တေယာက္ကုိ ေစ်းသမားတဦးက ေစ်းကားေပၚ အတူစီးၾကရင္း ရင္ဖြင့္သြားတာပါ။ မနက္အေစာၾကီး ထလာရသူ ေစ်းသမားခမ်ာ စား၀တ္ေနေရးကိစၥအျပင္ သည္စိတ္ရႈပ္စရာကိစၥကို တအံ့တၾသ ျဖစ္ေနပုံရပါတယ္။


“မနက္ဆုိရင္ ေရဒီယိုနားေထာင္တဲ့သူလည္းပါတယ္။ သီခ်င္းနားေထာင္တဲ့သူေတြလည္း ရွိတယ္။ သတင္းေတြကို ၾကားသမွ် ေ၀မွ်ေျပာ၊ ထင္ရာ ျမင္ရာ ေျပာေနတဲ့ သူေတြလည္း ပါတာပဲ။ ဒီအခ်ိန္ေလးမွာ က်ေနာ္တို႔က လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနၾကတဲ့ အခ်ိန္လို သေဘာထားတာ။ အခုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ လန္႔သြားတယ္။ မနက္ေစ်းကားေတြမွာ ခါးပိုက္ႏိႈက္တို႔ သူခိုးတို႔မွ မပါတာဗ်ာ။ ဒီကားၾကီးေတြကိုလည္း ဘယ္အၾကမ္းဖက္သမားကမွ ဗုံးေဖာက္ဖို႔ မရွိဘူး ထင္တာပါပဲေနာ္။ အခုေတာ့ ရဲေတြ သတင္းေပးေတြက က်ေနာ္တို႔ ေစ်းကားေပၚ ပါလာျပီတဲ့ဗ်ာ”

သူက စိတ္ထဲရွိတာ ေျပာလိုက္ပါတယ္။


ဘတ္စကားေပၚက ေထြရာေလးပါး စကားေတြကိုပါ စစ္အစုိးရက အေရးတယူ လုပ္လာတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ စစ္အစိုးရ ေနာက္လိုက္ ရဲေတြ၊ သတင္းေပးေတြ၊ အလိုေတာ္ရိေတြက အေရးတယူလုပ္လာတယ္။ ျပီးေတာ့ ခရီးသည္ေတြကို အၾကမ္းဖက္ျပီး အာဏာေတြ၊ ပါ၀ါေတြ ျပျပီး ျခိန္းေျခာက္တာ၊ ေစာ္ကားတာေတြ လုပ္လာတယ္ ဆိုတာက သတင္းတပုဒ္ပါပဲ။ ဒါ့အျပင္ စစ္အစုိးရရဲ႔ မတရား အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္က ျပည္သူေတြမွာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ လြတ္လပ္မႈ ကင္းမဲ့ေနရျပီ၊ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ တဦးကို တဦး သံသယစိတ္ေတြနဲ႔ ခ်စ္ခင္စည္းရုံးမႈေတြ ဆင္းရဲေနျပီ ဆိုတာကိုပါ တပါတည္း စဥ္းစားခန္းဖြင့္စရာ ျဖစ္လာပါတယ္။


ေန႔ခင္းဘက္ ဘတ္စကားစီးေနသူ ၀န္ထမ္းကေတာ့ သူ႔အျမင္ကို ဒီလိုေျပာျပပါတယ္။

“ကားစီးတယ္ ဆိုတာက နီးစပ္ရာ မိတ္ဖြဲ႔ျပီး စီးတာမ်ဳိးေလ။ အိမ္ရွင္မေတြက ကုန္ေစ်းႏႈန္းအေၾကာင္း၊ ေငြရွာတာ မေလာက္တဲ့အေၾကာင္း၊ သက္ၾကီးပိုင္းေတြက ႏိုင္ငံေရးကေလးေတြ၊ ရပ္ကြက္က လူၾကီးေတြက ဘယ့္ႏွယ့္ ညာႏွယ့္ေပါ့။ ဥပမာ - ေအာင္ၾကည္နဲ႔ ေဒၚစု ေတြ႔ဦးမယ္ ဆိုတာမ်ဳိး၊။ ေယာက်ားၤပရိသတ္ကေတာ့ ေဘာလုံးပြဲေတြ အေၾကာင္း၊ ဟိုသတင္း၊ ဒီသတင္း။ လမ္းမွာ ယာဥ္ထိန္းရဲက ေငြစားေနတာ၊ ခြင္ဖန္ေနတာေတြကို ေတြ႔ေနရရင္၊ စပယ္ယာက ေျပးျပီး ပိုက္ဆံေတြ သြားထည့္ေပးေနရရင္ နီးစပ္ရာ လက္ကုတ္ျပီး ေ၀ဖန္တဲ့စကား၊ ျပစ္တင္တဲ့ စကားလိုမ်ဳိးက ေျပာေနၾက မဟုတ္လားဗ်ာ။ ဘတ္စကားစီးတာက ရန္ျဖစ္ဖို႔၊ ရန္ရွာဖို႔ စီးၾကတာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္တာပဲ။ သိပ္အေပါက္ဆိုးတဲ့ စပယ္ယာေတြ၊ ၾကမ္းတဲ့ ဒရိုင္ဘာေတြကေတာ့ တမ်ဳိးေပါ့ေနာ္။ ခရီးသြားတဲ့ ခရီသည္ေတြဟာ မိတ္ေဆြေတြခ်ည္းပဲ ရွိသင့္တာေပါ့ေနာ္။”

သူေျပာသြားတဲ့ ပုံစံက ဘတ္စကားစီးတဲ့ အႏုပညာတခုလိုပါပဲ။ တစိမ္းတရံစာမ်ားနဲ႔ မိတ္ေဆြအျဖစ္ အေဖာ္ျပဳျပီး ခရီးသြားခ်င္တဲ့ ပုံစံ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုဟာကေတာ့ ျမန္မာျပည္သူေတြက ျပည္သူအခ်င္းခ်င္း တႏိုင္ငံတည္းသားအခ်င္းခ်င္း မိတ္ေဆြ အျဖစ္ ခရီးမသြားရဘဲ သံသယရဲ႔ သားေကာင္ေတြ အျဖစ္ ခရီးသြားေနရသလိုမ်ဳိး ျဖစ္ေနပါတယ္။


ဒီသတင္းကို သတင္းအေနနဲ႔လည္း အျမန္ေရးျပီး ပို႔မယ့္အစား သူတို႔ အျမင္ေတြ၊ ကိုယ့္အျမင္ေတြကို ျမဳိမခ်ေတာ့ဘဲ ဖြင့္ျပီး ေရးေပးလုိက္ပါတယ္။ ေက်ာ္ဟိန္း … ျပီးေတာ့ ခ်စ္ေကာင္း ဆုိခဲ့တဲ့ “၀င္သက္ ထြက္သက္မ်ား” သီခ်င္းကို ျပန္ဖြင့္ၾကည့္ပါ။ သူဆိုထားပါတယ္။ မင္းရဲ႔ ေျခလွမ္းေတြ၊ ၀င္သက္ ထြက္သက္ေတြက အစ … အျမဲ ငါ ၾကည့္ေနတယ္ … တဲ့။ အဲဒီလိုမ်ဳိးနဲ႔ ရန္ကုန္ …
http://moemaka.blogspot.com/