ေမြးေန႔ကတိ အေမသိေစ။.....။

ရမက္ေတြထံုေနတဲ့ ခံုေပၚမွာ
ဖင္ႂကြဖို႔ကိုေတာင္ ရင္ေလးေနရတဲ့ ဘဝ
သာပါစ မာပါစ လို႔ ေမးရမွာေတာင္႐ြံ႐ွာမိရ..။

မၾကည့္ပဲ ျမင္ေနရတဲ့ မ်က္ေစ့ကိုေဖာက္ထုတ္
ကိုယ္တိုင္သာ စံုလံုးကန္းခ်င္မိေပါ့...။

နားမေထာင္ပဲ အတင္းဝင္လာတဲ့အသံ
ၾကားရတဲ့ ကိုယ့္နားကိုေတာင္ စက္ဆုပ္ရျပန္ရဲ႕...။
မ႐ွဳရက္ပါပဲ ႏွာေခါင္းဝမွာ တိုးတိုးလာတဲ့
သမိုင္းေဟာင္းက ေသြးစက္တို႔ရဲ႕ ရနံ႔မွာ
မ်က္ရည္ဝဲကာ ဦးညႊတ္မိရဲ႕..။


ယံုၾကည္ခ်က္တစ္ခုကိုပိုက္ရင္း
ဓါးအမိုးမွာ လည္စင္းေပးခဲ့တဲ့
သူရဲေကာင္းတို႔ရဲ႕ ေသြးေတြနဲ႔
အနီေရာင္အလံကို ပိုေတာက္ေစမယ္ အေမ...။

ဖုတ္လိုက္ ဖုတ္လိုက္နဲ႔
အသက္မထြက္ခင္ နင္ေနတဲ့
အာဏာ႐ူးတို႔ အစြယ္ကိုခ်ိဳးဖို႔
ကၽြန္မတို႔အလံကို ပိုျမင့္အာင္ျမွင့္မယ္ အေမ...။

ဆာေလာင္ၿငီးတြားရင္း
ကယ္သူကိုေမွ်ာ္ ငိုေကၽြးေနတဲ့
အနာဂါတ္မဲ့ ကေလးေတြအတြက္
ကၽြန္မတို႔ေခၽြးနဲ႔ အလံကိုလႊင့္ ေလမွာဝင့္လို႔
ဗမာ့ေျမတဝွမ္း ခြပ္ေဒါင္းသံညံဖို႔
အေမ့ေမြးေန႔မွာ ကတိထပ္ျပဳတယ္ အေမ...။

လင္းလင္းလတ္(တိုက်ိဳ)